Cieszyła się w duchu, że on zostaje. Przecież już o tym wspominała, przy nim nie czuła strachu. Tak, miał swoje psychopatyczne odchyły, które prezentowały się dość dziwnie, lecz w jego działaniu przynosiły skuteczne rezultaty.
"Głupia kretynka" pomyślała o sobie, gdy Shadow zaczął ją wyręczać. Z zażenowania przed samą sobą, ręką zasłoniła sobie oczy, zapominając jednak o zakryciu rumieńców oraz zaprzestaniu przegryzania własnych warg.
- Nadal stoją? - spytała, gdy usłyszała jak zasłania okno.
- Chyba nie żałujesz, że tam poszliśmy? - spytała dla pewności. Sama z tego powodu nie miała wyrzutów sumienia. Było fajnie, kto by jednak przypuszczał jak to się zakończy? Na szczęście nie urwało nikomu ani ręki ani nogi.
- Apteczka jest w tym dużym, wiklinowym koszu, na samym wierzchu. - odparła prawie niesłyszalnie, podnosząc się do siadu. Dziwnie było jej tak leżeć w jego obecności.
- Pewnie dużo dziewczyn chciałoby się teraz znajdować na moim miejscu - szepnęła niepewnie, ponieważ bała się, by tego źle nie zinterpretował. Wbiła wzrok w pościel.
- Zapewne wiele uczennic chciałoby Cię lepiej poznać.

- Tak sobie myślę...jeśli on to wszystko nagrywał, to pewnie widział moje moce. - jej oczy przemykały po całym pokoju. Cisza zapadła na dłuższą chwilę, w czasie której dokonywała się wzajemna lustracja. Z jej strony powodowana głównie ciekawością.
W chwili, w której Shadow zajmował się jej kostką, analizowała swoje poprzednie wypowiedzi. Z reguły, to ona sama się opatrywała, jednak tym razem nie przeszkadzało jej to, że ktoś ją wyręcza. Chciała zbagatelizować sprawę z nogą, zdradzała ją jednak twarz, który zrobiła się niemal blada. Wykrzywiła wargi w drwiącym uśmiechu. Była dokładnie takim słabym chuchrem na jakiego wyglądała i nawet zaciśnięte pięści nie poprawiały sytuacji.
Gdy było już po wszystkim, rozluźniła napięte mięśnie.
Kiedy zauważyła jego obojętność do tematu, której przeoczyć się nie dało, jak i wyczuła w jego głosie głęboką pogardę, wyparowała z niej chęć zadawania jakichkolwiek pytań. Spojrzała jeszcze na niego raz i chrząknęła pod nosem, odwróciła głowę, znów poświęcając całą uwagę swojej pościeli.
- Szkoda, że masz takie zdanie o dziewczynach. One nie są jeszcze tak zepsute, jak Ci się wydaje. Mniejsze, czy większe, każda zachowuje jakieś normy. Młodzież niszczy system, w którym nasze marzenia uznaje się za nierealne i pojebane. - wyjaśniła dosyć obojętnie.
- Dobrze, mamo - uśmiechnęła się kpiącą, odpowiadając na dobrą radę chłopaka. Coś nie widziało jej się siedzenie na dupie.
- Czas pewnie będzie mi się dłużył.. - pomrukiwała niezadowolona.
- Pozwolił, że zapytam...Twój brat jest taki jak Ty, czy to Twoje przeciwieństwo? I obojętnie od odpowiedzi, jego cechy Ci przeszkadzają, czy raczej go cenisz? - tego typu rzeczy zdawały się ją ciekawić.

- Wszelkie zapasy trzymam w barku po lewo - barek mógł być jej powodem do nieopisanej dumy. Błyszczały w niej różnego rodzaju koniaki i likiery. Skrzywiła się nieładnie, co na szczęście ukrywała pochylona głowa i opadające na twarz włosy.
- Najwyraźniej nie masz nic przeciwko alkoholowi i narkotykom. Ładnie ładnie. Chociaż, można było się tego po Tobie spodziewać, że nie będziesz świecił przykładem. - wypowiedziała się po chwili wahania ale tonem na tyle ostrym i stanowczym by zasugerować, że nie chce ciągnąć tego tematu. W rzeczy samej, cały zapas alkoholu jaki trzymała w swoim pokoju był przeznaczony dla gości. Ona pija sporadycznie.
- Zasłużyłeś na mocnego drinka - uznała. W końcu trzeba się jakoś za pomoc odwdzięczyć.
- Z tego co słyszę nie trudno będzie dogadać się z Twoim bratem, skoro jesteście do siebie tacy podobni. Jak to mówią, nie daleko pada jabłko od jabłoni. - prychnęła, jednak tonem tak beznadziejnie obojętnym i suchym, że rozmówca mógł równie dobrze w ogóle nie odpowiadać.
- Skoro go nie cenisz, to czy w ogóle uważasz go za przyjaciela? A może zapytam inaczej, czy Ty w ogóle masz przyjaciół i czy oni są Ci potrzebni? Bo z tego co widzę, to kreujesz się na samotnika. - uciekła wzrokiem gdzieś w bok, przygryzając dolną wargę i w ogóle przez chwilę mając minę, jakby chciała przeprosić za zadawanie tak osobistych pytań.

Zastanawiała się, czy uda im się dogadać, czy może okaże się, że jednak ich charaktery nie będą ze sobą kompatybilne i relacje okrojone będą jedynie do znoszenia się i tolerowania obecności tego drugiego. Chociaż, z drugiej strony, nie ważne, jakby to wyszło. Shadow i tak nie miał w planach zbytniego spoufalania się. Nie wiedziała, jak dokładnie to określić, ale zdołała wyczuć charakterystyczne, średnio sympatyczne napięcie.
- Może jesteś głodny? - zapytała z naturalną dla siebie powagą, wreszcie odkręcając wzrok w stronę zasłoniętego okna. Lodówkę miała zapełnioną, niczego w niej nie brakowało. Można było ją porównać do pudełka bez dna.
- Co najbardziej lubisz jeść? - gdyby nie jej niedyspozycja, pewnie by mu coś przygotowała. Trudno, w razie czego on może zadowolić się na przykład pizzą.
- Nie wiem jak Ty, bo ja lubię wszystko. - oznajmiła z przekonaniem.
- Prócz brukselki - skrzywiła się, demonstrując swoje głębokie obrzydzenie wobec tej jarzyny. Przeczesała palcami włosy opadające jej na oczy i pochwyciła swoją szklankę, by przyssać się na moment do koniaku.
- Zraża Cię coś do mnie? - zapytała znów dość obojętnym tonem, nawet jeśli gdzieś tam wykazywała zainteresowanie. Ta jego oschła i zmanierowana odpowiedź trochę ją przygasiła.

I dokładnie tu pojawiał się duży problem, bowiem  Chika nie należała do osób, które wprost mówiły o swoich uczuciach. Chociaż jeszcze niedawno odczuwała potworne zmęczonie, teraz wiedziała, że nie będzie mogła zasnąć. Za dużo myśli naraz przelatywało jej przez głowę. Czuła się skazana na wieczór spędzony z własnymi niezbyt przyjemnymi przemyśleniami.
- To nic konkretnego. Po prostu stwarzasz wrażenie niezainteresowanego. - bąknęła w końcu, jakby to miało wszystko wyjaśnić. Nie potrafiła się jasno wytłumaczyć. W ciszy upiła kolejny łyk.
Nie chciała z siebie robić skończonej kaleki, dlatego doczłapała się, by wyciągnąć jogurt z lodówki. Nagle zachciało jej się kichać. Kichając, machnęła ręką i głową, a w rezultacie  jogurt wylądował na jej twarzy i włosach. Dziewczyna skwasiła minę a jogurt pięknie i elegancko spływał po jej buźce.

Wewnętrznie jej ulżyło. Ogólnie pewnie już na wstępie, po tym jak on parsknął śmiechem, zarumieniłaby się, ale nie było jej to dane. Znaczy się akurat w tym momencie, bo poczuła, że jej gołe stopy tracą grunt. Mianowicie, zrobiło jej się słabo. Dała natomiast pąsowymi polikami znak, że została zawstydzona.
- Nawet jeśli jestem Twoim "podwładnym", to nie znaczy, że nie potrafię się czasem zbuntować i.... odwalić czegoś głupiego. No już...nie patrz się tak na mnie..! - przez chwilę totalnie się skrępowała.
- Zresztą, muszę sobie jakoś radzić pod Twoją nieobecność. - kiedy to mówiła jej oczy były na wysokości wzorku Shadowa a rumieńce słodko okalały jej twarz. Gdy z powrotem znalazła się na materacu, zaczęła oblizywać palce, które także były upaćkane. Przypominała wtedy niewinną istotkę.
- Chusteczki są w łazience ale i tak będę się lepić. Jak już jesteś taki dobry, to pomóż mi wstać i wejść do łazienki. - sugestywnie z uśmiechem spojrzała w stronę chłopaka. Podniosła się do siadu i wyciągnęła ku niemu swoją rękę.
- To pierwszy raz, gdy widzę, że się tak uśmiechasz. Do twarzy Ci z tym. - uznała. Wiedziała, że zachowa to na długo w pamięci. Widać zawstydzanie nagle jej minęło, bowiem zadarła buntowniczo głowę i uśmiechnęła się zadziornie.

Każde spojrzenie, które czarnowłosy posyłał dziewczynie, wprawiało ją w nie lada uciechę na sercu. Czuła wtedy jakieś ciepło, które przenikało przez nią przyjemnie. Szczególnie w takich momentach jak ten, gdy była z nim sam na sam i obydwoje mogli zachowywać się swobodnie. Bez żadnego protestu, odbiła się lekko od niego i podeszła do umywalki. Przesuwała namydlone dłonie po całości  twarzy. W trakcie zerkała na niego kątem oka. Zauważyła u niego te drobne rumieńce, które również były urocze, jak on sam. No, gdy Shadow się postara, to naprawdę jest miły ale wolała się do tego nie przywykać, ponieważ dobrze wiedziała, że to może źle się skończyć.
- Nie za gorąco Ci? -  zainteresowała się niby niewinnie.
- Masz rumieńce - poinformowała z satysfakcją, po czym ochlapała go wodą.
- A to na ochłodę. - roześmiała się złośliwie. Na razie doskonale się bawiła, nie oszczędzając liderowi samorządu, bo kto wie, czy kiedykolwiek taka sytuacja się powtórzy. Woda bryzgała się po całej łazience. Ucierpiały na tym meble, kabina prysznicowa czy też ułożone kafelki.