Rozdział IV – Impreza!

Od misji z rodziną Cortez minęły niecałe dwa tygodnie, dzisiejszego dnia miały zostać ogłoszone wyniki eliminacji do turnieju, z których zostaną wyłonione dwie gildie – finaliści. Cała gildia Fairy Tail zebrała się w głównym pomieszczeniu swojej siedziby, nieliczni z członków jeszcze gdzieś wędrowali po pustkowiach wykonując kolejne zadania, praktycznie wszyscy byli już na miejscu i czekali na ogłoszenie wyników. Jak co roku, transmisja odsłonięcia wyników, odbędzie się w Erze, a transmitowana będzie ona na całe Królestwo Fiore, dzięki czemu z pewnością wszyscy o tym usłyszą. Każda gildia wysłała dwuosobowe delegacje do miasta magicznej rady, aby na żywo uczestniczyć w tej gali. Z Fairy Tail zostali wybrani Vince oraz Kazuyuki, którzy od kilku dni znajdowali się już w „magicznej stolicy”. Atmosfera w gildii wróżek była iście bojowa, praktycznie wszyscy członkowie organizacji byli pewni, że tym razem to oni zostaną wybrani, w końcu, ciężko na to pracowali. Pojawiały się oczywiście głosy rozsądku i niepewności, ale tak szybko jak wlatywały, drugim uchem wylatywały, pokonane przez przekonanie o wyborze właśnie Fairy Tail. Jednym z tych, który jeszcze nie był pewny zwycięstwa w eliminacjach był Shadow, który prowadził właśnie rozmowę z pozostałymi członkami Fortune.
- W tamtym roku zajęliśmy siódme miejsce, raptem wskoczymy na pierwsze albo na drugie?
- Pamiętaj, że od tamtego czasu w gildii pojawili się Dastan, Catherine i ta… jak ona tam była… - odpowiedział Szerszeń i zaczął drapać się po głowie.
- Nekomi. - wtrącił się Cloud i skrzyżował ręce na klatce piersiowej.
- Hmm… - Shad przez dłuższą chwilę się zastanawiał.
- Chcesz coś powiedzieć? – spytał mag lodu.
- Może awans nie jest tak daleko… Nekomi wiecznie nie ma, wykonuje misje. Catherine też rzadziej bywa, bo robi dużo zleceń, tylko Dastan się opierdala, ale on to od mycia okien jest tutaj… - chwilę jeszcze coś Shad mówił, ale jak zwykle ktoś mu musiał przeszkodzić.
- Nie zapominaj, że i my w tym roku zaliczyliśmy więcej misji. – szturchnęła go Silva, która widać była bardzo zmotywowana do walki o najwyższe cele.
- Z drugiej strony, pozostałe gildie w tamtym roku były bliżej, więc i one pewnie wzięły się za siebie. – wtrącił się Szerszeń, który zerknął w tym czasie na telewizor. W tym momencie ktoś z początku wykrzyczał.
- UWAGA!!! ZACZYNA SIĘ!!! – w gildii powstało wielkie poruszenie, które natychmiast przerwał Mistrz, wszakże miało teraz nastąpić ogłoszenie wyników, tak też wypadało się skupić. Na wielką scenę weszła jakąś ślicznie ubrana pani, która miała ze sobą kopertę z wynikami. Towarzyszył jej przy ogłaszaniu przewodniczący magicznej rady, Dolor.
- Z pewnością wielu z was jest ciekawych, które w tym roku gildie będą zabawiać nas w tym roku na magicznym turnieju o 1.000.000.000 klejnotów. Przyszedł więc czas na ogłoszenie wyników! – w tym momencie na bankiecie rozległy się oklaski, które po kilku chwilach ustały, dając ponownie głos prowadzącej galę. Ta w tym czasie zdołała otworzyć kopertę i zapoznać się z listą wynikami. – Miejsce dziesiąte zajęła gildia Titan Light z wynikiem 150 wykonanych misji! – w czasie transmisji ktoś z Fairy Tail postanowił się odezwać w siedzibie gildii.
- Ktoś ich w ogóle obstawiał? – w pomieszczeniu zrobiło się raptem głośno, a to za sprawą śmiechu większej części gildii Fairy Tail.
- Zamknij się i daj słuchać… - wtrąciła się Shay, która już chciała za przeproszeniem, jebnąć temu gościowi.
- Dziewiąte miejsce z wynikiem 170 zajęła gildia Quatro Cerberus! Ósme zaś przypadło gildii Blaze Revenge, którzy wykonali 173 misje! – kartka z wynikami została przekazana przewodniczącemu, który miał odczytać kilku kolejnych „przegranych” tego przedsięwzięcia.
- Najsłabsze gildie odpadły, teraz czas na te prawdziwe… - mruknął po cichu Shadow, jednakże wszyscy obok niego zdołali to usłyszeć.
- Na siódmym miejscu mamy gildię Mermaid Heel z wynikiem 180 wykonanych misji! Szóste okupuje gildia Blue Pegasus z wynikiem równo 200 misji! – w całej gildii wszyscy trzymali kciuki, bowiem co raz bliżej było do premiowanych awansem miejsc, a słowo Fairy Tail jeszcze nie padło. – Piąte miejsce przypadło gildii Phantom Lord, którzy przez dwa tygodnie zdołali wykonać 212 misji! Na ostatnim miejscu poza podium znajduje się gildia Sabertooth, która ukończyła 218 zleceń! Teraz czas na trzy najlepsze gildie, z których dwie zmierzą się ze sobą na turnieju! Trzecie miejsce zajęła gildia… - w gildii zapanowała cisza. – RAVEN TAIL z wynikiem 250 misji! – w Fairy Tail wybuchła euforia, wszyscy bez wyjątku się cieszyli, mniej lub bardziej. – O jedną więcej misję ma gildia Fairy Tail, która pojedzie w tym roku na turniej razem z… LAMIA SCALE, która zdeklasowała wszystkie inne gildie i ukończyła aż 400 misji w ciągu dwóch tygodni! – tak szybko jak pojawiło się zadowolenie, teraz pojawiło się niedowierzanie.
- Czterysta? – zadał pytanie retoryczne Szerszeń.
- Rozjebali nas permanentnie. – dodał Cloud.
- Co nie zmienia faktu, że my rozjebiemy ich na turnieju… - odezwał się Shadow, a wszyscy spojrzeli na niego na początku pytającym wzrokiem, z czasem na ich twarzach zawitał mały, zawadiacki uśmiech. Spowrotem wszyscy zerknęli na transmisję gali.
- W tym roku zasady turnieju są trochę zmienione. Lamia Scale i Fairy Tail mają obowiązek wystawić po czternaście osób do turnieju oraz co najmniej jedną osobę rezerwową, bowiem nigdy nie można przewidzieć co się wydarzy. Ponadto, w tym roku walki odbędą się w systemie wygraj bądź przegraj! Co to znaczy? Jeżeli dana osoba, czy też drużyna wygra swoją walkę, to dalej bierze udział w turnieju i może jeszcze tego samego dnia wystąpić w zupełnie innej walce! Wygra ta gildia, która jako pierwsza pokona wszystkich biorących udział członków z gildii przeciwnika! Także czekają nas jeszcze większe emocje niż rok temu! – ponownie w gildii wróżek zawitało niedowierzanie i poniekąd przejęcie się tym wszystkim.
- Pierwszy raz od dawna bierzemy udział i już pod górkę…  - powiedział sam do siebie Cloud, który schował ręce do kieszeni.
- Z drugiej strony, jeśli chcemy wpierdolić Lamia Scale, to nie ma nic lepszego, niż pokonać każdego z nich z osobna… - wtrącił się Shadow i po raz kolejny tego dnia, na twarzy pozostałych pojawił się mały uśmiech. Niemniej jednak, Giotto był specjalny, pełen pewności siebie i ciekawości…
***- Słuchajcie! Udział w turnieju to zaszczyt i jedyna możliwość do skopania tych ważniaków z Lamia Scale! Mam nadzieję, że piętnastka którą wybrałem na turniej pokaże im co to znaczy porządny wpierdol! Zabieram ze sobą na turniej… Fortune, Nekomi, Dastana, Blancę, Seeko, Shay, Shinrai, Catherine, Nollę, Nokę, Kazuyukiego, Vince oraz Yagamiego! - w gildii rozległ się wielki krzyk i euforia, wszakże mistrz wybrał jedną z najlepszych możliwych drużyn, jakie można było stworzyć z członków Fairy Tail. Oczywiście fakt posiadania trzech członków klasy S jest jeszcze większym powodem do bycia dobrej myśli. Każdy z wyczytanej piętnastki skwitował swoją nominację uśmiechem, jakimś mniejszym okrzykiem, a czasami nawet gestem.
- Już się nie mogę doczekać! – wykrzyczała Silva, która kopnęła w stół rozpiżdżając go na kilka części.
- Widzę tu dziesięć osób, Kazu i Vince są na miejscu, gdzie są pozostali? – skierował swoje pytanie Szerszeń do mistrza.
- Nolla, Nekomi i Seeko zostały już poinformowane, dołączą do nas na miejscu. A Yagami miał zadanie specjalne. Przed wyjściem powiedziałem mu żeby oglądał transmisję i że jeśli awansujemy, to będzie jednym z wybranych. Także on również powinien się zjawić. Ale teraz czas na imprezę! – pierwsza część wypowiedzi była skierowana do maga lodu, potem jednak do całej gildii, w której zrobiło się wielkie poruszenie. Wszyscy pobiegli do swoich pokoi i domów, w celu wystrojenia się na zapowiedzianą przez mistrza balangę. Minęło kilka godzin i o 19:00 w gildii byli już praktycznie wszyscy, wystrojeni, wyszykowani, po prostu zajebiści. Członkinie gildii wyglądały jak księżniczki, a członkowie jak prawdziwi mafiosi, nie o ubiór tu jednak chodzi a o zabawę, która wraz z krótką przemową mistrza, się rozpoczęła. Wszyscy zebrani ludzie bawili się w najlepsze, jedni odnaleźli się w tańcu, inni sączyli litrami alkohol urządzając rozmaite konkursy. Na Sali nie było jeszcze jednak kilku wybranych przez mistrza uczestników turnieju, między innymi Catherine i Fortune. Ta pierwsza właśnie zjawiła się w gildii z lekkim opóźnieniem, jednakże warto było na nią czekać. Miała na sobie czarną suknię z wyciętymi plecami i szerokim dekoltem, na który z pewnością panowie zwrócili największą uwagę oraz rozpuszczone, delikatnie kręcone włosy. Dziewczyna pewnym krokiem weszła do siedziby Fairy Tail i od razu skierowała się do stolika przy którym siedziały równie pięknie wystrojone Shinrai i Silva. Ta pierwsza miała na sobie fioletową, obcisłą kieckę z równie głębokim dekoltem, w dodatku na ramiączka, przy czym włosy były upięte gdzieś z tyłu. Silva zaś postawiła na mniej wyzywającą, ciemnozieloną i obcisłą sukienkę, do kostek, z mniejszym, jednakże dalej widocznym wcięciem w okolicach piersi, zrobiła sobie nawet na tą okazję loki.
- Gdzie są chłopcy? – miała na myśli oczywiście Fortune, którego również tu nie było.
- Nie mam pojęcia, nie widziałam ich w ogóle, a co chcesz od nich? – odpowiedziała Shi.
- Chcę z którymś potańczyć, potem upić i zgwałcić. Ale jak coś nie pójdzie, to można zacząć od końca. – zaśmiała się delikatnie Cat i od razu spojrzała w stronę przejścia do akademika.
- Może pora po nich iść? – wszystkie zgodnie powstały i udały się w stronę noclegowni, zabierając przy okazji ze sobą Nokę i Shay, które piły gdzieś w okolicach baru. Nie zdążyły jednak się tam znaleźć, bowiem na zewnątrz w chmurach pojawił się ogromny, świecący herb Fairy Tail, który mienił się złotem. Wszyscy członkowie gildii wybiegli na zewnątrz i patrzyli na to piękne zjawisko. Pod godłem znalazła się mała notka, która informowała Fairy Tail o tym, iż jest to prezent od mieszkańców Magnolii w zamian za ciężką pracę jaką wykonują. Na sam koniec, malowidło zmieniło swój kształt na jeden ogromny napis „POWODZENIA”. Kątem oka Shinrai wypatrzyła Fortune, które znajdowało się na pomniejszym daszku gildii, tuż obok okna pokoju Shada. Darker leżał na dachówkach, Szerszeń opierał się plecami o konstrukcję budynku, Cloud stał z jedną nogą ugiętą na wyższym stopniu i drugą wyprostowaną, a Giotto siedział i podpierał rękę swoim kolanem. Dziewczyny natychmiast po całym pokazie zwróciły się w ich stronę.
- Kończcie te dyskusje i chodźcie się bawić. Nudzimy się bez was! – wykrzyknęła Noka, jednakże tylko Cloud na to zareagował.
- Nie mam na sobie majtek! – dodała od siebie Catherine i momentalnie wszyscy członkowie Czwórki zjawili się na dole. Oczywiście była to zmyłka, ale Deadwalker umiała znaleźć zawsze dobry powód do przekonania kogoś. Wszyscy wrócili już do swojego stolika, ale jako, że nie było dostatecznie dużo miejsc, musieli się w inny sposób pomieścić. W gruncie rzeczy to z powodu Darka, który rozjebał się jak żaba na liściu i sam zajął jedną z trzech kanap jakie mieli do dyspozycji. Tym też tokiem myślenia Shad, Cloud i Szerszeń zajęli miejsce na jednym siedzisku, a dziewczyny jakoś się upchały na drugim, co nie znaczy, że było im tam wygodnie.
- Wypijmy za jutrzejszą wygraną! – Silva wzniosła kufel z piwem, a za nią pozostali, sprawnie opróżnili zawartość pojemnika i byli już gotowi na następne.
- W ogóle, ja nic o was nie wiem. Moglibyście coś powiedzieć o sobie? – wtrąciła się wyraźnie zadowolona Noka.
- A co byś chciała wiedzieć? – wtrąciła się Shi.
- Ogólnie coś o was, jak wylądowaliście w gildii, coś o waszej magii, w skrócie jakieś sekreciki. – zaśmiała się białowłosa i od razu otrzymała odpowiedź ze strony Clouda.
- Ja jestem zajebisty. – dziewczyny zżaliły go wzrokiem, a on pewien siebie na nie patrzył.
- Zaraz będziesz inwalidą, jak nie weźmiesz tego na poważnie… - warknęła Silva, która najwidoczniej chciała zabrać głos. – Ja jestem Blanca Crimson, ale możesz mi mówić Silva. Posługuję się podmianą zbroi i broni, dzięki czemu mam zajebiście dużo do powiedzenia. W gildii jestem już dość długo, bo od dziecka, mistrz mnie tu zaprosił. – uśmiechnęła się lekko, a Noka przeniosła swój wzrok na Shinrai.
- Shinrai, ale mów mi Shi. Jestem iluzjonistką i jestem z tego bardzo dumna. Lubię jak każda kobieta kwiatki i denerwować facetów, w końcu to pluskwy. – spojrzała na Fortune. – No może z małymi wyjątkami.  – nazwiska biała nie chciała poznać, bowiem założyła z góry, że skoro teraz nie powiedziała, to pewnie nie chce się nim chwalić. Dziwne. Następny głos zabrał Szerszeń.
- Jestem Szerszeń, to Ci wystarczy. – po swojej pięknej przemowie dostał od razu w łeb od Shay, bowiem to było bardzo niegrzeczne, co teraz powiedział.
- Jestem Sheena, wystarczy Shay. W gildii jestem już od roku i kontroluję błyskawice. Nie lubię magów lodu, ale za to słonecznik jest mniam. – tuż po niej postanowiła się odezwać Catherine.
- A ja mam na imię Catherine i lubię ostry seks. Uwielbiam wszystko co śliczne i słodkie, zwłaszcza dzieci. Swoją drogą, chcę mieć ich z dziesięć z Shadusiem. – w tym momencie chłopak wypluł piwo, które popijał sobie od pewnego czasu i zadławił się nim.
- Że co? – chłopak spojrzał na nią ze zdziwieniem.
- No już dobrze, piętnaście. – chłopak miał już zamiar coś powiedzieć, ale skwitował to tylko westchnięciem symbolizującym zmęczenie, wolał po prostu odpuścić, bo ona i tak wie swoje.
- Jesteście naprawdę zabawni, ale dalej nic nie wiem o nich. – Noka wskazała na Fortune.
- Jako, że jestem tu najdłużej, to Ci powiem co o nich wiem. Ten tu blondasek to Cloud Strife, mag ciała niebieskiego, przybył do gildii niedługo po mnie. Dobrze walczy mieczem i jest jednym z najbardziej zaufanych ludzi mistrza. Ten śpiący to Hei, ale wszyscy mówią na niego Darker. Jest iluzjonistą jak ja i wiecznie śpi, albo wpierdala sernik. Potem jest Szerszeń, mag lodu, raper i alkoholik. Piekielnie szybki alkoholik… No i na samym końcu nasz Giotto Nero, znany jako Shadow. Jest magiem fali uderzeniowej, magiem klasy S, najbardziej wtajemniczonym i zaufanym członkiem gildii, przybył tu kilka lat temu razem z Hei’em i został zwerbowany przez samego mistrza, na start uzyskując już klasę S. – skończyła swą litanię Shinrai i od razu wzięła się za nawilżenie gardła smakowym piwem.
- Jestem jeszcze ja! – w tym momencie Nokę złapał ktoś za rękę, jak się okazało był to Shuusuke, którzy przybył przy blasku swojej „niezajebistości”. – Jestem najmroczniejszym magiem tutaj i… - nie zdążył dokończyć, a już przerwał mu Cloud.
- I nawet nie wykonujesz misji, tylko myjesz okna. – brunet po raz kolejny zamknął się w sobie i opuścił towarzystwo.
- Miło mi was wszystkich poznać, mam nadzieję, że wygramy ten turniej. – uśmiechnęła się promiennie, a Chmurzasty postanowił zaprosić ją do tańca, na co dziewczyna oczywiście się zgodziła. Za nimi powędrowali Szerszeń z Catherine, która chciała się trochę rozruszać po tych kilkudziesięciu minutach dyskusji. Shay dalej alkoholizowała się, zagryzając pestkami słonecznika, a Shi, Shad i Silva dalej prowadzili „żywą” dyskusję.
- Shadow, powiedz, z kim byś chciał się zmierzyć na turnieju? – spytała wyraźnie zaciekawiona białowłosa.
- Hmmm… Drake… - dziewczyna nie była wcale zaskoczona tą odpowiedzią.
- W sumie mogłam się spodziewać, najlepszy kontra najlepszy. Masz szczęście, że nie powiedziałeś żadnej damulki z Lamii, bo bym Ci musiała to delikatnie wyperswadować dzisiejszej nocy.
- A ty Dark, z kim? – wtrąciła się tym razem Silva.
- Nie obchodzi mnie to… - wymamrotał i obrócił się przodem do oparcia kanapy, żeby nie patrzeć na tych ulungów.
- A ty Blanca, komu chcesz przetrzepać skórę? – spytała Shi.
- Chętnie nakopałabym Ramirezowi, wkurza mnie. – warknęła i to samo pytanie skierowała do swojej partnerki z drużyny.
- Hmmm, Alexandra albo Giulietta, chciałabym się zmierzyć z którąś z nich. – po krótkiej rozmowie do stolika wrócili już nasi tancerze, którzy postanowili doładować na chwilę akumulatory. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że Cloud i Szerszeń w ogóle balowali, bo prawdę mówiąc Shad pierwszy raz widział ich takich. Nawet nie przeszkadzał mu fakt, że Catherine rozwaliła się na jego kolanach, ona już tak miała, zwłaszcza jak trochę wypiła, więc chłopak starał się ignorować fakt, że się kleiła do niego.
- Chyba pora kończyć zabawę, bo widzę, że parę osób już wymięka. – Dark jak zwykle na zgonie, znaczy się on po prostu spał i nawet nie było jak się w Jigglypuffa pobawić, bo nie dałby sobie pomalować twarzy markerem. Noka źle się czuła i kręciło jej się w głowie, toteż Cloud postanowił ją odstawić do pokoju. Szerszeń postawił na freestyle, którym cisnął po jednym z członków Fairy Tail. Na majku chłopak nie miał sobie równych. Shay już powoli zaczęła się rozluźniać, ale nawet to nie zmieniło jej stoickiego spokoju. Shinrai już powoli zaczynała bredzić, co objawiło się jej głupimi tekstami i tym, że tworzyła różne iluzje erotyczne w głowach członków Fairy Tail, z czego czerpała ogromną przyjemność. Silva zaś powoli zbliżała się do tego stanu, w którym rozpierdala wszystko wokół, łącznie z atmosferą, więc lepiej było położyć się już lulu. Powoli każdy poszedł w swoją stronę, jednakże jak zwykle wypadło na Shada, że musi przenocować wszystkie najebane w trzy dupy dziewczyny, bowiem wszystkie mieszkały gdzieś na obrzeżach miasta, skąd daleko do gildii. Nie wiadomo jak to się w ogóle stało, no ale nie zmienia to faktu, że Shinrai, Catherine i Silva rozjebały się na jego łóżku, a on musiał się zadowolić kanapą. Całe szczęście chociaż, że pomogli mu je tu przenieść, bo jakby miał się sam z nimi użerać, to by był nie mały problem. Fakt, że wszyscy poszli już spać pozwolił na to, aby Fortune ponownie spotkało się na dachu, tuż obok otwartego okna Shada. Na ich nieszczęście, całą rozmowę podsłuchała Shinrai, która obudziła się kilka chwil wcześniej.
- Nie wydaje wam się, że to dziwne… - mruknął Shadow.
- Taa, jedną misją wygraliśmy z Raven Tail. To aż samo się prosi o skomentowanie… - odparł Cloud.
- To nie przypadek. – wtrącił się Szerszeń.
- Wiemy co Raven Tail ma wspólnego z Shadem… myślę, że coś planują… - dodał ponownie Chmurzasty, a pozostali członkowie Czwórki potakiwali mu.
- Nie mamy wyboru, musimy sobie poradzić bez ciebie. Mistrz już zapewne Ci powiedział, prawda? – skierował pytanie w stronę Shada Szerszeń.
- Tak, sam poprosiłem go o to, żeby umieścił mnie na rezerwie… - słysząc to, Shi nie wierzyła w to co słyszy. Najwidoczniej gildia skrywała więcej sekretów, aniżeli przeszłość mistrzów, czy też co po niektórych członków.
- Yagami miał się dowiedzieć paru rzeczy… na miejscu rozwiążemy tą sprawę… - odparł Shadow, który zauważył dopiero teraz otwarte okno. Gestem ręki dał znać, że to koniec narady, a członkowie Fortune rozpłynęli się w powietrzu, Giotto zaś wrócił do środka i od razu zauważył do, że Shinrai nie śpi, mimo faktu bycia odwróconą plecami do niego. Chłopak najpierw zapalił lampkę, a potem opróżnił całkiem sporą ilość butelki wody.
- Czemu nie śpisz? – spytał beznamiętnie.
- Obudziłam się przed chwilą… chciałam się czegoś napić… - powiedziała, udając skacowaną. W tym czasie chłopak podszedł do niej i dał jej butelkę wody, z której sam przed chwilą pił.
- Idź spać, jutro ważny dzień, liczymy na ciebie… - chłopak uśmiechnął się nieszczerze i celowo unikał tematu, o którym rozmawiał chwilę wcześniej z przyjaciółmi. Nie obchodziło go to co usłyszała, jednakże lepiej dla niej jeśli tego nikomu nie powie. To jednoznacznie można było wyczytać z jego oczu. Chłopak zgasił światło, zdjął koszulę i wrócił na kanapę, po czym udał się do krainy snów. Po chwili to samo uczyniła Shi, która jednak przez pewien czas jeszcze myślała o tym co usłyszała dzisiejszej nocy…

*** Soundtrack do części opowiadania.

Rozdział VI – Przewaga

Mimo rozpoczęcia pierwszej rundy turnieju, Shay nie zamierzała zaatakować jako pierwsza. Najwidoczniej nie spodziewała się po Drago ani jednej sprytnej techniki, którą będzie mógł ją załatwić, dlatego też wymusi na nim pierwszy ruch, aby go zbadać i zaatakować w najbardziej odpowiednim do tego momencie. Tak jak przewidziała, czerwonooki od razu do niej podbiegł, chcąc zaatakować maga Fairy Tail. Dziewczyna jednak uchyliła się przed jego pięścią i zamierzała wyprowadzić od razu podcięcie, jednakże chłopak podskoczył nad jej nogą i zaatakował swoją z powietrza, kierując ją na twarz będącej w tej chwili w parterze Sheeny. Ta jednak po raz kolejny nie dała się zaskoczyć i wystawiła ręce przed siebie, blokując jednocześnie uderzenie. Zwinnie zrobiła salto w przód i założyła nogi na głowę członka Lamia Scale, uwalając go na glebę.
- Cóż za fenomenalny ruch! Świetna dźwignia w wykonaniu Sheeny! – wykrzyczał zachwycony komentator, widząc jak sprawnie poradziła sobie z pierwszymi atakami członkini Fairy Tail. Dziewczyna w tym czasie co raz bardziej zaciskała nogi i wyginała rękę maga klasy S, dzięki czemu mogła już usłyszeć od niego coś w stylu dyszenia, ewentualnie lekkiego okrzyku bólu. Długo jednak nie mogła utrzymać się w tej pozycji, bowiem Drago wykorzystał okazję zaczerpnięcia oddechu przez Shay i uderzył ją wolną ręką w brzuch, gdy ta na dosłownie chwilę poluźniła uścisk. Drago się wydostał i sprawnym, akrobatycznym ruchem powstał, odsuwając się przy tym kilka metrów do tyłu. Sheena zaś mimo grymasu bólu nie dała po sobie poznać, że cokolwiek odczuła z tego ciosu. Zrobiła obrót do tyłu i w pewnej chwili wyprostowała ręce, momentalnie podnosząc się do pozycji stojącej. Mag Lamia Scale skrzyżował ręce na klatce piersiowej.
- Poddaj się, póki jeszcze możesz. – rzekł swoim rozdwojonym głosem, brzmiało to co najmniej strasznie, a dodając do tego powagę jego osoby – idealny materiał na gościa z horroru.
- Zamknij się i walcz. – odpowiedziała równie dosadnie co on i już została powitana kopnięciem w brzuch, po wcześniejszym podbiegnięciu Drago. Znowu nie dała się trafić, bowiem sprawnie odskoczyła w bok, przy okazji wyprowadzając cios swoim kolanem. On również nie pozwolił sobie na zadanie obrażeń i zablokował cios ręką. To nie było jednak wszystko co przygotowała dla niego Shay. Od razu został uderzony w twarz łokciem, który nie wyrządził mu zbyt dużej krzywdy, bowiem został zatrzymany przez rękę maga Lamia Scale. Chłopak złapał ją za ręce, wygiął je do tyłu i odbił się od niej nogami, robiąc przy okazji salto w tył. Było to tak szybkie, że nie dała rady nawet się ruszyć, przez co oberwała tym niewygodnym ciosem. To był jednak błąd Drago, ponieważ w czasie lądowania, Shay przygotowała zaklęcie, które użyła w momencie kontaktu z ziemią czerwonookiego maga.
- Działo Czarnej Błyskawicy Kaliber 120mm! – dziewczyna wyciągnęła ręce do przodu i stojąc w małym rozkroku, wysłała skondensowany promień magicznej energii, sformowany w czarną błyskawicę, prosto w Drago. Członek Lamia Scale został uderzony zaklęciem i powstała niemała eksplozja, która zakończyła się ostrą zadymą. Fala uderzeniowa spowodowała takie zamieszanie, że większość widzów musiała odwrócić wzrok i zasłonić się rękoma, aby piasek nie naleciał im do oczu. Po kilku chwilach było już spokojnie, a z kłębów dymu na środku areny wyłoniła się najpierw Sheena, a potem… Drago! Stał niewzruszony w miejscu, w którym wylądował przed atakiem.
- Od tego momentu Drago będzie niszczyć Shay, aż w końcu dojdzie do tragedii… - powiedział Cloud, a Noka spojrzała na niego pytającym wzrokiem.
- Shad, co o tym sądzisz? – spytał Szerszeń, patrząc na Giotto, który siedział na ławce, dalej gapiąc się w podłogę.
- Już mówiłem, lepiej to przerwać i oszczędzić jej bólu… - wymamrotał i w tym samym czasie podeszła do niego Catherine.
- Kochanie, nie doceniasz jej. – uśmiechnęła się niewinnie ruda.
- Raczej ty skarbie nie doceniasz Drago… - z zamyślenia chłopak nazwał ją skarbem, co wywołało niemałą kontrowersję na trybunie i szczery uśmiech Cat.
- Załóżmy się o coś. – odpowiedziała, a czarnowłosy spojrzał na nią. – Jeśli wygra Shay, przez jeden dzień będziesz robić co Ci każę, jeśli przegra, ja będę. Wchodzisz w to? – dziewczyna uśmiechnęła się na samą myśl o wygranej.
- Zgadzam się, będę mieć chociaż jeden dzień spokoju… - chłopak odparł małym uśmiechem i powstał z miejsca. Stanął za Cath, opierając się na niej swoim ciałem, podparł również podbródek o jej ramię, a ręce skierował na barierki, chcąc obejrzeć pozostałą część walki.
- Też bym się o coś założył. – wtrącił się Cloud.
- Kto nie ryzykuje, szampana nie pije. – odparł Szerszeń, który na ten moment zrobił sobie skaryfikację jak Popek Monster.
- No to o co się zakładamy? – spytał mag ciała niebieskiego.
- O to kto wystąpi szybciej, ja czy ty. Obstawiam, że ty wyjdziesz szybciej na walkę niż ja. Przegrany stawia obiad. – odpowiedział Hornet.
- Dobra, wchodzę. Ty będziesz pierwszy. – panowie uśmiechnęli się do siebie i wrócili do oglądania walki. Drago stał na samym środku potężnej areny Ery, nie mając ani jednego zadrapania. Dym który unosił się przez dobre kilkadziesiąt sekund w końcu opadł, a sama Shay stała niewzruszona, tak jakby spodziewała się tego, że chłopak nie padnie od jednego ataku członkini Fairy Tail.
- Jesteś pierwszym, którego ten atak nie ruszył. Spodziewałam się tego… -
- Pora kończyć tą walkę. – odparł zdeterminowany czerwonooki i już po niecałej sekundzie znajdował się tuż naprzeciw Sheeny, co było nie małym zaskoczeniem dla wszystkich. Momentalnie zaatakował ją pięścią w brzuch, robiąc przy tym niemały huk, który mógł zwiastować nieciekawe zakończenie walki dla drużyny z Magnolii. Dziewczyna chcąc powstrzymać się od krzyku z bólu, zacisnęła mocno zęby i przygotowała kontrofensywę w postaci atakiem prawym sierpowym w twarz maga Lamia Scale, ten jednak uchylił się szybko przed tym ciosem, przygotowując przy okazji kopnięcie, które zakończyło się na udzie zielonookiej, ta zaś pod jego wpływem, musiała ugiąć nogę w nienaturalny sposób, co przysporzyło jej dodatkowych porcji bólu. Widzowie, którzy bacznie obserwowali całą walkę, mogli odnieść wrażenie, że Drago każdym ciosem przyspiesza swoje ruchy, a zwalnia ruchy debiutantki FT, coś w rodzaju slow motion.
- Coś jest nie tak... – wymamrotała pod nosem Shinrai.
- To specjalna umiejętność Drago. – wtrącił się Szerszeń.
- Co masz przez to na myśli? – dodała białowłosa.
- Będąc boskim zabójca, Drago może absorbować energię zabójców bogów i smoków, a także zwykłe techniki żywiołowe. Każdy z żywiołów potrafi przemienić w jakieś wzmocnienie dla siebie. W tym przypadku elektryczność zadziałała zapewne na jego komórki, które przyspieszają z każdym nowym ruchem, powodując ogólną poprawę metryki jego ciała.
- To dlatego Shay jest wolniejsza… - rzekł Kazuyuki, który cały czas obserwował tylko i wyłącznie członkinię Fairy Tail.
- Między innymi. – zakończył swą wypowiedź Hornet.
- Między innymi? Czyli jest coś jeszcze? – spytała Catherine, która uważnie wysłuchała całą litanię bruneta.
- Tak… Drago gromadzi wszystkie wolne elektrony z atmosfery, jak również te, które znajdują się w orbicie Shay. Mówiąc najprościej jak można, każdym dotknięciem zabiera jej szybkość i przywłaszcza ją sobie, poprawiając tym samym swoją prędkość.
- Co za pokurwiona zdolność… - warknęła Silva, która miała ochotę zejść tam na dół i rozjebać cały asortyment przygotowany przez magiczną radę.
- I najgorsze jest to, że ma jeszcze cztery podobne takie zdolności, powietrza, ziemi, ognia i wody. Do tej pory jednak nie widziałem żadnych poza tą, którą zaprezentował dzisiaj.
- Rozumiem, w takim razie z tym pajacem musi walczyć ktoś, kto nie posiada żadnych magii żywiołowych, ani nie jest zabójcą bogów, czy też smoków. W takim razie walczyć z nim będzie musiał… - zaczęła swój krótki wywód Silva, którzy przerwał jej… DARKER! Stojący tuż za wszystkimi przy barierkach.
- Ja… - część drużyny spojrzała na nieodzywającego się do tej pory maga klasy S.
- Istotnie, ty masz szansę, wystarczy, że pogubi się w twoich iluzjach i przesłonisz mu światło swoim mrokiem. - wtrąciła się Seeko, która na samą myśl o tym pojedynku miała uśmiech na twarzy.
- Nie… pokonam go jego własną bronią… - czarnowłosy odwrócił się i skierował swe kroki w stronę ławeczek, na jednej z nich się położył.
- Nie spisuj na straty Shay! Ona jeszcze tego nie przegrała! – wykrzyczała wkurzona Catherine, którą zablokowało ciało Shada, gdy ta chciała podejść już do maga mroku.
- Mała… skup się na walce, a nie na dyskusji, to ujrzysz to, co chcemy Ci powiedzieć… - mruknął Giotto, który w tym momencie zerkał na przeciwległą lożę Lamia Scale.
- Ale… - słysząc, że dziewczyna po raz kolejny chce się odezwać, przyłożył palec do jej ust, chcąc, aby się uciszyła.
- Jeśli tak w nią ślepo wierzysz, to zacznij jej głośno kibicować… To jej się bardziej przyda, niż ciche kłótnie tutaj, nie sądzisz? – spojrzał na nią dość poważnie, a potem znowu wrócił do wgapiania się w miejsce przesiadywania przeciwniczej gildii. Catherine w tym czasie wymyśliła kilka okrzyków, którymi zagrzewała do boju zabójczynię bogów. Do dopingu dołączyły również Silva, Shinrai, Noka i Seeko. Czasem nawet Dastan próbował coś wykrzyczeć, jednakże decybele kobiecych dźwięków skrzętnie uzyskiwały przewagę nad jednym pomywaczem okiennym.
Tymczasem na arenie działo się bardzo dużo. Kilka ciosów Shay były niczym w porównaniu do setek uderzeń Drago, którymi powoli pozbawiał ją możliwości wygranej. Póki co oboje wzięli przerwę na złapanie oddechu, jednakże widać było po zabójczyni bogów, że to starcie powoli zaczyna ją przerastać.
- Kim ty do cholery jesteś?! – wykrzyczała w jego stronę pełna gniewu i bezsilności.
- Gdy ludzie odkryli jak można uśmiercić bogów, ci w górze postanowili stworzyć kilku ludzi, którzy będą ich chronić tu na ziemi. Posiadam nieograniczone pokłady magiczne oraz zdolności równe bogom! Jestem boskim zabójcą, inaczej bogiem na ziemi! Moim zadaniem jest likwidować tych, którzy sprzeciwiają się moim panom i chcą ich unicestwić, a także tych, którzy nazywają samych siebie zabójcami bogów! Będąc jedną z nich, ci na górze podpisali na ciebie wyrok śmierci, przygotuj się do wiecznej tułaczki swej duszy! – w tej samej chwili, Drago podbiegł do rozgniewanej Shay i zaczął ją okładać ciosami różnej maści. Było ich tak wiele oraz były tak szybkie, że tylko na nieliczne dziewczynie udało się zareagować. Później nie miało już to jednak znaczenia, gdyż nie miała ona nawet siły stać, „pomagały” jej w tym ciosy czerwonookiego, który z sekundy na sekundę starał się co raz szybszy i co raz silniejszy. Część kibiców na arenie odwróciła swój wzrok w innym kierunku, inni zamykali oczy z przerażenia, to już nie była walka, to była masakra! Po kilku minutach tej katorgi, Drago wykopał bezwładne ciało Sheeny, które wbiło się w ścianę areny. Wysłał w jej stronę kilka elektrycznych pocisków, które nie dość, że ją sparaliżowały, to jeszcze zadały jej multum bólu. Powoli podszedł do niech, chcąc aby kule energii elektrycznej dokończyły swego dzieła zniszczenia, jakim było ograniczenie władania ciałem do mowy i poruszania oczyma. Tak też się stało i po chwili dziewczyna jedyne co mogła zrobić, to tylko patrzeć na swojego oprawcę, który wyciągnął ją z wcięcia w skale i trzymając ją za włosy patrzył tym samym pustym wzrokiem, który towarzyszył mu od samego początku wizyty tutaj w Erze.
- Po kimś, kto nazywa się zabójcą bogów spodziewałem się dużo więcej… nie masz prawa nazywać się nawet zabójcą, a co dopiero bogów… Urodziłaś się słaba i zginiesz będąc słaba… Co za żałosny koniec… Pożegnaj się z wszystkimi… Od jutra wszystkim co będziesz widzieć, będzie nicość… - zaczął swój monolog Drago, a bezsilna Shay patrzyła na niego ze spokojem, mimo bólu, który przeszywał jej całe ciało.
- Nigdzie się nie wybieram… - rzekła, a na arenie pojawiły się trzęsienia ziemi, mag Lamia Scale widząc to, puścił szyję Sheeny i odskoczył na kilkanaście metrów, będąc mniej więcej w środku areny. Dziewczyna zaś z trudem podniosła się ziemi i mimo znaczącego bólu, częściowego paraliżu, postanowiła zaatakować ostatnim uderzeniem Drago. Wystawiła obie ręce do góry, zbierając energię piorunów z całego nieba. Bezchmurne niebo zamieniło się w czarną atmosferę, która zaczęła miotać tego samego koloru błyskawicami.
- Jeśli mam przegrać, to tylko przez samą siebie, nikt mnie nie pokona poza mną… - błyskawice zaczęły krążyć w pierścieniu całej areny, otaczając tym samym Shay i Drago.
- Wiedziałem, że nie da się tak łatwo pokonać. – uśmiechnął się lekko Kazuyuki, który najwidoczniej wiedział co dziewczyna przygotowuje.
- KOLOSEUM CZARNEJ BŁYSKAWICY!!! – czarne pioruny, które do tej pory krążyły w kółko wokół magów na arenie, tym razem zaczęły zmniejszać swoje pole i kilka sekund po tym, dziewczyna nie była już w zasięgu tego ataku. Błyskawice ewidentnie zmierzały w kierunku zaskoczonego Drago. Kiedy energia zbliżyła się za blisko do niego, chłopak skoczył wysoko w górę chcąc uniknąć tego ataku. Ku jego zdziwieniu, pierścień wytworzony z czarnych błyskawic powędrował za nim, przyspieszając przy tym i już kilka chwil po uniku, dotknął go… Powstała potężna eksplozja, która na pewno zniszczyłaby całą arenę, gdyby nie fakt, że runiczni rycerze przygotowali odpowiednie zabezpieczenia w postaci magicznych barier. Czarna pierścień zamienił się najpierw w wieżę, a potem w ogromną czarną przestrzeń, która pochłonęła całego Drago, chwilę później wszystko to wybuchło, a ze środka areny było słychać tylko krzyk maga Lamia Scale.
- Jak to się stało? Przecież ona ledwo się ruszała? – spytał zdziwiony Cloud.
- Sam się załatwił… - powiedział Shadow.
- Co masz przez to na myśli? – spojrzał na niego pytającym wzrokiem Strife.
- Drago odbierając elektrony z całego otoczenia, wytworzył takie pole elektrostatyczne, że gdyby teraz była burza, wszystkie pioruny, łącznie z tymi które są w Magnolii, leciałyby w jego stronę. Takiego zastrzyku energii nie wytrzyma nikt, dlatego gdy chciał odrzucić poprzednie elektrony, kosztem tych z techniki Shay, nastąpiło wyładowanie, a co za tym idzie, przez moment był wrażliwy na jakiekolwiek ataki. Resztę domyśl się sam. Pytanie tylko, czy to wystarczy?
- Brawo Shay! – wykrzyczały zadowolone dziewczyny. Dym na arenie opadł, a na rozpierdolonej arenie stała ledwo utrzymująca się na nogach członkini Fairy Tail oraz gdzieś pod stertą gruzu leżał Drago. Gdy sędzia miał już ogłaszać zwycięzcę walki, Sheena padła nieprzytomna na ziemię. Przez moment organizatorzy nie mogli nic zdziałać wobec wyniku i już chcieli ogłaszać remis, gdy nagle ze sterty gruzu wyłonił się cały zabandażowany Drago. Wystawały mu tylko oczy, oraz górna część twarzy. Resztę ciała pokrywały rękawice, podarte spodnie, w ogóle podarty uniform bojowy.
- Ty suko… zabiję Cię! – wykrzyczał wkurwiony mag Lamia Scale i już miał się rzucić na bezbronną brunetkę. Przeszkodził mu jednak w tym… DARKER! Mianowicie wyłonił się z kłębów dymu i stanął między nim, a leżącą kilka metrów dalej Shay.
- Zejdź mi z drogi psie… - czerwonooki najwidoczniej nie wiedział, z kim ma teraz do czynienia. Gdy chłopak próbował minąć czarnowłosego, ten złapał go za prawe ramię.
- Spróbuj ją tknąć… - gdy Dark to powiedział, w jego stronę leciała już pięść, którą zablokowała dłoń… DRAKE!
- To koniec walki Drago, wygrałeś, to nam wystarczy. – w mgnieniu oka walczący chwilę wcześniej mag Lamia Scale spotulniał i odszedł od obu magów, rzucając coś na odchodne.
- Zniszczę was wszystkich… - na te słowa Dark zareagował bardzo spokojnie, z małym uśmiechem na twarzy.
- Każdy tak mówił, dopóki nie natknął się na Fortune… - schował ręce do kieszeni i podszedł do leżącej Shay. Wziął ją na ręce, sędziowie zaś zarządzili wygraną Drago, tym samym brunetka została wyeliminowana z całego turnieju. Boski zabójca w asyście Drake doszedł do loży Lamia Scale, bo sam nie dałby raczej rady. Darker zaś zaniósł nieprzytomną zabójczynię bogów do centrum medycznego tuż obok areny.
- Dlaczego to się musiało tak skończyć! – wykrzyczała zdenerwowana Silva i uderzyła obiema pięściami w balustradę loży.
- Wykonała naprawdę świetną robotę… - stwierdził Shad, a Coldwater chciała już mu jebnąć podwójnego nelsona, jednak się powstrzymała.
- Nie rozumiesz, że ona trafiła do szpitala i może być w ciężkim stanie?! Ale z ciebie debil! Agh!!!! – dziewczyna zaczęła nerwowo krążyć od jednego końca balkonu do drugiego.
- Dzięki temu, że się poświęciła, znamy naturę i limity tego Drago. Teraz musimy liczyć na łut szczęścia, aby trafił na niego ktoś kto będzie umiał to wykorzystać… - dziewczyna westchnęła i usiadła na ławce obok zamyślonej Shi. Wtem, organizatorzy postanowili nadać specjalne ogłoszenie.
- Wobec wydarzeń, które nastąpiły podczas pierwszej walki turnieju i znaczącym zniszczeniu areny, zarządzamy trzydziestominutową przerwę, w celu rekonstrukcji miejsca przyszłych walk. Zapraszamy do sklepów z pamiątkami oraz do zwiedzenia tego koloseum! – ludzie zaczęli wychodzić z trybun, nieliczni zostali na miejscu. Większość za zaleceniem organizatorów poszła pozwiedzać, drużyny jednak obie zostały w swoich lożach. Najwidoczniej nie było czego tu zwiedzać według nich.
- Zastanawiał się ktoś, dlaczego akurat Darker nią zaniósł do szpitala? – spytała Seeko, a stojący obok siebie Shad, Hornet i Cloud spoglądając zrobili „dziubki” ze zdenerwowania i nerwowo odwrócili się w drugą stronę.
- Ty Shad, co sądzisz o tej architekturze? – spytał Cloud wyraźnie próbując wymigać się od odpowiedzi.
- No jak dla mnie, to te balkony są spoko. Jeszcze jakby jakieś sracze zrobili w pobliżu, to po prostu mistrzostwo świata by było.
- Racja, a ta równoległość i prostopadłość ścian, no po prostu magia. – wtrącił się równie nerwowy co oni Szerszeń. Chwilę później Hornet i Giotto poczuli jak ktoś opiera się na ich szyjach. Była to Silva, która miała istnie diaboliczny wyraz twarzy, jakby miała komuś zaraz zrobić pearl harbor z dupy.
- A więc, ponawiamy pytanie. Czemu to Darker ją tam zaniósł? – wyszczerzyła zęby i powiedziała to udając spokojną, jednakże jej mordercze intencje wyczułby nawet ślepy bez węchu.
- Może po prostu ćwiczy biceps, triceps i czwórceps. To w sumie by było logiczne. – wtrącił się Dastan, trzymając się za podbródek. Po chwili dostał prawdziwego low kinga w twarz od Catherine, której do takich żartów się nie spieszyło. Został znokautowany i leżał gdzieś pod ławką. Ruda z kolei po prostu otrzepała ręce z kurzu i czekała na odpowiedź chłopaków.
- Ja pierdole, jaka presja. – westchnął Hornet.
- Mówcie, albo ktoś was będzie musiał zastąpić na tym turnieju. – odezwała się Noka, która najwidoczniej szybko podłapała co znaczy być kobietą w Fairy Tail.
- Cloud powie, bo wygląda na najbardziej zdenerwowanego i zaraz pęknie. – uśmiechnęła się lekko Seeko i podeszła do niego.
- To przez to, że Shad o sraczu wspomniał. Kupę mi się chcę i chyba nie wytrzymam zbyt długo… - był to bardzo wstydliwy temat, którego powinniśmy byli uniknąć, no ale jednak się nawinął.
- Dobra Cloud, w trosce o twoje dobro, ja to zrobię. Bo się jeszcze zesrasz i nieciekawie będzie. – rozpoczął mag lodu. – Darker postanowił trenować Shay. – dziewczyny słysząc to mało co nie zemdlały ze zdziwienia.
- Ale jak to?! Przecież to cep, który tylko śpi! – wykrzyczała Silva, która zaczęła dociskać bardziej do siebie chłopaków, dusząc ich jednocześnie.
- Kiedyś rapu kadet, a dziś jest generałem. Chłopak po prostu ma w tym swój cel i nie powinnyście przeszkadzać. – szykował się następny low king w zęby, jednakże Cath się powstrzymała i postanowiła poradzić na to w inny sposób. Odepchnęła delikatnie Silvę od Shada i zaczęła się do niego przystawiać, zaczęła palcem jeździć po jego szyi, po czym chwyciła ją całą dłonią i przybliżyła jego twarz do siebie.
- Ty nas nie okłamiesz misiu. Mów, albo los Clouda będzie baaardzo nieciekawy… - Shad zerknął na swojego kompana, który leżał na ziemi, trzymając się za brzuch.
- Stary, ratuj mnie… pliz… - widać było w jego oczach łzy. Giotto nie mógł pozwolić na to, aby Chmurzasty musiał przechodzić przez tą mękę i postanowił powiedzieć im wszystko.
- Mistrz zlecił Darkowi trenowanie Shay, oboje mają się czegoś od siebie nauczyć, poza tym, wieść o tym, że tacy jak Drago polując na zabójców bogów, skłoniła mistrza do stworzenia tego duetu. – Cath puściła go, mimo tego, że chciałaby jeszcze trochę tak z nim postać, albo ewentualnie dać mu low kinga w zęby.
- Czyli wiedziała co ją czeka? – spytała Seeko.
- Zgadza się. – wtrącił się Hornet.
- W takim razie, czemu udawała, że nic o nim nie wie?
- Nie wiedzieliśmy na czym dokładnie polega moc Drago i do czego jest zdolny. Dlatego Shay musiała wykorzystać jego arogancję, żeby się zdradził. Teraz wiemy, że jest skłonny zabić nas bez żadnych skrupułów i że jednak jest szansa, aby pokonać go żywiołami. – skończył Shadow.
- Więc po to to całe przedstawienie. – głośno myślała Shi.
- Mistrz chciał mieć pewność, że będziemy przygotowani na wszystko. Dlatego teraz słuchajcie uważnie. Powiemy wam wszystko co wiemy o poszczególnych członkach Lamia Scale. – rzekł Giotto, widząc, że loża Lamii była pusta w tym momencie. Najwidoczniej poszli coś omówić i to samo zrobią magowie Fairy Tail.
- A gdzie Cloud i Noka? – rozejrzała się Silva.
- Poszli do toalety, „niedługo” pewnie wrócą. – odparł Kazuyuki, który zapewne widział jak gdzieś idą. Oczywiście specjalnie zaakcentował słowo niedługo.
- A więc… - Shad w tym czasie zaczął tłumaczyć wszystko to co wiedzą o Lamia Scale i jej poszczególnych członkach. Wszyscy poza nieobecnymi Noką i Cloudem słuchali uważnie. Nawet Vince, który cały ten czas leżał na zadaszeniu ich loży. Patrzył w tym czasie na chmury. Nie wiadomo czego chciał się w nich doszukać, ale tak spokojny ktoś jak on, ma na pewno ku temu jakiś powód. Wiatr przywiał do niego mały listek, który pochwycił w swoją dłoń i przyjrzał mu się odrobinę.
- Jeden liść? Co chcesz przez to powiedzieć? – w tym momencie wiatr ponownie zawiał trochę mocniej w jego stronę, czym przeciął mały listek na dwa mniejsze kawałki.
- Dwie połowy? Nadal tego nie rozumiem ojcze… - wymamrotał sam do siebie, tak aby nikt tego nie usłyszał. Tym samym wiatr zawiał znowu i obrócił jedną z części małego listka. Pierwsza była zielona, druga, obrócona, była czarna, jakby z jednej strony zniszczona przez szkodniki.
- Ktoś coś ukrywa? – w tym momencie wiatr zawiał ponownie, zmuszając Vince, aby odwrócił się w stronę przyjaciół z drużyny. Wyraźnie było widać, że powietrze bawiło się włosami Shada, co jednak nie przeszkadzało mu w żadnym stopniu.
- Shadow? - wiatr przywiał mu kolejny kawałek liścia. O dziwo identyczną połowę tak jak ten pierwszy, z tym, że był on również zielony, tak jak ta druga, niezniszczona połówka. W tym samym momencie, na daszku tuż obok maga usadowiły się dwa ptaki, które wyraźnie przytulały się swoimi skrzydłami.
- A więc tylko miłość może go uchronić… tylko przed czym? – ptaki odleciały, liście również, a sam chłopak znowu pogrążył się w swoich rozkminach, podczas gdy reszta drużyny słuchała strategii na następne pojedynki.