Przychodzi do restauracji jak gdyby nic. Siada przy pierwszym lepszym stole i rozgląda się wokoło.
Ah ten dreszczyk emocji. Kiedy nie wiesz kto cię zaatakuje. Trochę nudno.
I położył się spać na stole.

Niewzruszony wszedł do "restauracji" i nie zwrócił na nikogo uwagi, do czasu, aż pewien wieprz stanął za nim i zaczął coś seplenić. Odetchnął głęboko i spojrzał beznamiętnie na kolosa, który ani trochę go nie przestraszył. Żeby to był pierwszy taki osobnik w jego życiu... Cóż, wtedy by się może odrobinkę zdziwił, a tutaj, ma go po prostu w dupie. Skoro mu się coś nie podobało, to należało przedstawić mu zasady postępowania wobec Pana Fernandesa. Popchnął delikatnie na bok Chikę, a z rękawów jego płaszcza wyszły tonfy. Nie mówiąc nic, obrócił się i tonfą trzymaną w prawej dłoni potężnie uderzył wieprza w kolano, tak by się ugiął. Gdy już to się stało, uderzył go drugą, tym razem w twarz, wybijając kilka zębów i łamiąc szczękę za pierwszym uderzeniem. Gość prawdopodobnie powinien zemdleć od tak szybkiej kombinacji, przysparzającej multum bólu dla jego czaszki. Schował broń spowrotem i usiadł przy ladzie, czekając aż członkini komitetu do niego dołączy.

Nie liczył na żadne brawa, czy podziękowania, dlatego wszystko przyjął nie tyle co ze zdziwieniem, co po prostu wrodzoną obojętnością. Mógł nie zaczynać, to że go poskładał było tylko i wyłącznie jego winą. Nie było sensu dalej drążyć tego tematu. Wypił od razu całą szklankę, gdyż przywykł do bardziej wymyślnych drinków, aniżeli jednoskładnikowych. Jej stwierdzenie skwitował tylko lekkim uśmiechem, podobne rzeczy słyszał już nie raz, ale czegoś trzeba wymagać od lidera komitetu dyscyplinarnego, także według niego takie umiejętności to norma. Odetchnął głęboko i odpowiedział na pytanie, które chwilę wcześniej zadała mu Chika.
- Nie miałem wyboru. Szkołę muszę jakąś skończyć, a w innej mógłbym czuć się nieswojo, a co za tym idzie, uczniowie mogliby czuć się zagrożeni. Mało tego, w tej szkole jeśli moc się wymknie chociaż odrobinkę spod kontroli, nikt nie zwróci na to uwagi, a w innych? Od razu sensacja, wojsko, jakieś badania i chuj wie co jeszcze... - opróżnił już drugą szklankę, którą chwilę wcześniej zamówił.
- I uwierz mi, dla mnie wszystko, zawsze jest oczywiste... - dodał, upijając kolejny łyk.

Być może, ktoś taki może się kiedyś pojawić w szkole, ale... nie za jego kadencji, która i tak już dobiega końca. Skinięciem głowy oznajmił, że zrozumiał całą treść jaką mu przekazała. Wtem z zamyślenia wyrwało go przewrócenie szklanki z whisky. Jak się okazało chwilę później, jego zawartość wylądowała na jego spodniach. Nie przejął się tym zbytnio, tak czy siak oboje byli bardzo mokrzy, a ubrania pójdą do prania, także śmiało wylewajcie alkohol na niego do woli. Przejął od niej serwetki i głupio się uśmiechnął, zaczął wycierać, a raczej wyciskać plamę.
- Całe szczęście, bardziej mokre już chyba nie będzie. - stwierdził, widząc, że i tak całe jego ubranie jest w cholerę mokre. Nie obraził się, bo w sumie nie miał za co, prawdę mówiąc gdyby to nie była członkini komitetu, to nie dość, że by jej wpierdolił, to jeszcze potem zakopał gdzieś w lesie. Miała jednak ten przywilej, że była chroniona przez swój status szkolny. Odetchnął głęboko i dopił końcówkę whisky.
- Powiedz mi, jak trafiłaś do tej szkoły? - spytał, gdyż nie przejął się zaistniałą sytuacją, a plama jak będzie tak będzie. Wolał wrócić do rozmowy, tym razem był jednak odrobinkę ostrożniejszy i drugi raz nie da już na siebie wylać czegokolwiek.

Doskonale wiedział, że kłamie. Nie musiał tego wnioskować po jej tonie, wystarczył sam wyraz twarzy, a raczej ta niechęć w oczach to zwierzania się. Bądź co bądź, psychologię i mimikę twarzy człowieka znał doskonale, dzięki temu sam opracował swój niezawodny motyw na udawanie bycia obojętnym na wszystko.
- Jak uważasz... - najwidoczniej tymi słowami dał do zrozumienia, iż wie, że ona kłamie i nie zamierza mu się zwierzać. W sumie, kto by to zrobił? Nikt. Prawie obcemu człowiekowi? Na dodatek takiej osobie jak on? Nie, nie. Nie ta bajka. Doskonale wiedział, że Reborn nakłada ograniczenia, ale wbrew pozorom dobrze robił. Im mniejsze użycie mocy, tym uczniowie stają się normalniejsi i skupiają się na tym, żeby rozwijać swoją moc tylko w odpowiednich kręgach, nie wszystkim w około. Ta szkoła przygotowywała do normalnego życia, co prawda absolwenci dalej byli kontrolowani przez Mr. Glocka, ale musiał wbić to wszystkim do głów. Moc jest tylko dla pomocy słabszym, ratowania życia, czy też lania zakapiorów. Do niczego więcej.
- Jak? Przejdę się jeszcze na spacer, wrócę do domu, zapewne będę musiał wypełnić jakieś papiery, napierdolę się w trzy dupy i pójdę spać. Czyli, standardowo. - odparł beznamiętnie, aczkolwiek chyba prawdziwie. Jego wieczory, czy też noce były pełne libacji oraz wypełniania papierów. Tylko on mógł to zrobić, gdyż wice-przewodniczący miał co innego do roboty, a to jego podpis jest potrzebny do pewnych dokumentów.

Noc w wykonaniu Shada zapowiadała się jak zwykle na tą samą, rutynową. Z nią jednak mogło się zdarzyć coś ciekawszego, aczkolwiek sam Shad nie należał do ludzi rozrywkowych. No cóż, nie zaszkodzi jednak zobaczyć co w tej łepetynie jej zaświtało. Wyszedł mozolnym krokiem za nią i po prostu czekał, aż powie, w którym kierunku powinni iść. Ręce tradycyjnie schował do kieszeni i zawiesił na niej swój wzrok. Nie mógł rozszyfrować o jakim miejscu pomyślała, więc robiło się ciekawie.
- No więc, gdzie teraz? - spytał po wcześniejszym lekkim odetchnięciu. Dla niego naprawdę to wszystko było kłopotliwe, jakby nie mogli iść na jakiś uroczy spacerek, a potem w geście przyjaźni rozstać się i pójść do swoich domów. Ona zapewne miała tak popieprzony plan, że aż śmieszny. Wystarczyła chwila aby ją rozszyfrować, był ciekaw tylko co wymyśliła.

Pojawili się nagle przed lokalem "zabij se czas", a to za sprawą umiejętności czasoprzestrzennych Shad'a. Pewnym krokiem we trzech weszli do baru i zajęli miejsca tuż przy ladzie. Giotto postawił chłopakom kolejkę w barze i rozejrzał się po wnętrzu. Pełno knurów i innych świniaków, niebawem zrobi się zabawnie. Już bowiem gapi się na nich kilku zakapiorów, którzy czekają na odpowiedni moment, żeby ich zaczepić.
- Co tam u was, dawno żeśmy nie pili w tak doborowym towarzystwie? - rzekł popijając drinka.