-Czy ja wiem? Dla mnie jest jak co dzień. Za to Kwiaty będą układać się do snu. Jak ono zajdzie.
Powiedziała i chłopaka połaskotał kwiatek w nos. Uśmiechnęła się, lubiła takie miejsca.

Uśmiech z szedł jej z twarzy, cóż ona nie przepadała za ludźmi. Wolała rośliny od nich.
-Wy ludzie zauważacie na prawdę mało szczegółów.
Mruknęła tylko.

-Człowiekiem? Jak czasami pozory mogą mylić.
Wszystkie rośliny w okolicy rozkwitały. A ona tylko patrzyła na niego.

-A czy drzewo potrafi chodzić?
Odpowiedziała pytaniem na pytanie. Prychnęła pod nosem, jakoś ten uśmieszek u chłopaka jej się nie podobał.

-Zależy od tego jak je postrzegasz.
Poprawiła ubranie by wygodniej siedzieć. Jakoś gadanie o niebie nie było miłe. A tym bardziej że obok była rzeka. Głęboka rzeka, ona tak myślała.
-A po co tu przyszedłeś?

-Czemu miała bym ci od razu swoje imię zdradzać?
Mruknęła tylko, a chłopak mógł poczuć jak coś go owija wokół ręki. Była to óza. a one tutaj nie rosły. A na dodatek kolcami raniła go.

Nie wiedział co robić. Spojrzała na niego przerażona. ona nie używała mocy swojej. A bała się takich rzeczy. Cofnęła się, a róża zwiędła.

Była zła na niego, ze się tak bawił. Ale nic nie zrobiła.
-Niby co ja mogłam z róża zrobić?
Mruknęła zła i westchnęła tylko.
-Nekomi.