Na dzień dzisiejszy wykonała wszystko, co do niej należało, a lekcje się skończyły, więc Hanako, niby od niechcenia, zawędrowała do pobliskiego parku. Słońce zbliżało się już ku zachodowi, jednak dziewczyna nie musiała przejmować się zimnem. Panowało teraz lato, także nawet pod wieczory zwykle były ciepłe. Chcąc się zrelaksować, brunetka opadła na jedną z ławek, głowę przechylając w tył. Dłonie oparła z obu stron, natomiast nogi wyprostowała. Ahh, cisza i spokój. Teraz tylko starać się nie zasnąć.

Szum drzewek, ledwie słyszalny śpiew ptaków, delikatny wiaterek muskający skórę... To wszystko działało tak kojąco, że miała ochotę najzwyczajniej w świecie usnąć, pozostawiając wszystko w czterech literach. Uparła głowę na ramieniu, mrużąc oczy. Spać... Zapewne zamknęłaby je całkowicie, gdyby nie pewien jegomość, który pojawił się właśnie w parku. Nie musiała się specjalnie przyglądać, by rozpoznać w nim członka komitetu dyscyplinarnego. Ba, gdyby zwykłego członka! Był to sam przewodniczący, Shadow Fernandes. Zastanowiła się, czy nie podejść by do niego, zagadać. W końcu nikogo nie znała w tej szkole jakoś bliżej. Z drugiej strony... Czuła się jakoś niepewnie. Słyszała dużo bardziej i mniej ciekawych rzeczy o tym chłopaku. Postanowiła więc na razie zostawić go w spokoju, choć gdzieś tam w środku liczyła na to, że może sam coś powie. Odwróciła też twarz w zupełnie przeciwną stronę. W końcu właśnie zdała sobie sprawę, że przez dobrych paręnaście sekund obserwowała przewodniczącego.

Mijała minuta za minutą, a ona wciąż siedziała, nic nie mówiąc. To powoli zaczynało ją irytować, bo chyba nie powinno tak być, prawda? Jeszcze raz zerknęła w stronę chłopaka. No nic. Skoro nic nie robił ona pierwsza się odezwie.
- Jak to jest, mieć tyle obowiązków? - spytała nieco podniesionym tonem, by chłopak na 100% ją usłyszał. W końcu nawet nie podniosła się ze swojej ławki. Po prostu wbijała w Fernandesa wzrok, mając na twarzy trochę dziwną minę. Ni to uśmiech, ni to powaga, grymasem też tego nie szło nazwać. Ot, zwykłe, zaciekawione spojrzenie. Oczywiście, nie miała zamiaru potem ciągnąć tego tematu. Myślenie zawsze i wszędzie o szkole nie było w jej stylu. Miała cichą nadzieję, że odpowiedź Shadowa (o ile jakąś otrzyma) trochę pomoże jej przeskoczyć na jakiś inny temat. Ehh, czemu była takim zerem w kontaktach międzyludzkich?

Odpowiedź na zadane wcześniej pytanie, owszem, dotarła do niej, jednak prawie ją zignorowała. W końcu nie zależało jej aż tak bardzo. Skupiła więc myśli na drugiej wypowiedzi chłopaka. Mimowolnie uniosła brwi do góry. Trochę zdziwiło ją takie pytanie ze strony Shadowa. Nie wyglądał na takiego, co to przejmuje się opinią innych. To pytanie wydało jej się tak dziwne, że aż mimowolnie się zaśmiała. Szybko jednak na nowo wbiła w niego rozbawiony wzrok, nieco się uśmiechając.
- Jak mogłabym mieć o tobie zdanie, w ogóle cię nie znając? - odpowiedziała pytaniem na pytanie, po czym szybko dodała - Owszem, trochę ufam plotkom, ale nigdy nie biorę ich do serca. Jedynie uważam za przestrogi.
Cała jej wypowiedź była czystą prawdą. Nie miała w zwyczaju kłamać, toteż niemal nigdy tego nie robiła. Zwłaszcza w przypadku tak błahych spraw. Nie znali się, więc uważała za normalny fakt, iż nie powinni przejmować się opinią tego drugiego.

Tym razem to ona nie zrozumiała. Spoważniała nieco, przyglądając się chłopakowi. Co on chciał właściwie osiągnąć? Takim zachowaniem wcale jej nie odpychało, po części nawet działało w odwrotny sposób. Westchnęła, spoglądając na drzewo, po którym przed chwilą śmignęła ruda wiewióra. Tym samym odwróciła spojrzenie od Shadowa. Czuła, że może niedługo wkroczyć na niebezpieczny teren.
- Rzadko spotyka się ludzi, którzy tak bardzo usiłują zniechęcić do siebie innych. - rzuciła trochę od niechcenia, układając w głowie dalszą część odpowiedzi - Trochę tego nie rozumiem, ale to chyba i lepiej.

Zamyśliła się przez chwilę. Osobiście miała nieco inne zdanie na ten temat.  Każdy mógł być przyjacielem, ale nie każdy dobrym. Ta druga część tyczyła się głównie nowopoznanego chłopaka, ale Hanako nie była tego taka pewna. Nie uważała, by miał o sobie złe mniemanie, bo skoro to była prawda, to nawet lepiej. Jednak...
- Owszem, nie chciałabym. - stwierdziła, szukając wzrokiem rudego stworzonka, które raczej nie miało już zamiaru do nich wrócić - Jednak tylko dlatego, że za bardzo rzucasz się w oczy.
Wszystko to mówiła z dość poważnym wyrazem twarzy. Nie kłamała. Była osobą, która wolała niknąć gdzieś w tłumie, niezauważona przez nikogo. Do tej pory wychodziło jej to naprawdę dobrze i nie wyglądało na to, by miało się to w jakiś sposób zmienić.

Tym razem zmusił ją od ponownego wbicia nieco zdziwionego spojrzenia w swoją twarz.
- To samo mogłabym powiedzieć o tobie. - stwierdziła - Oczywiście, że tak. Nigdy nie widziałeś, co dzieje się, gdy przechodzisz korytarzem? Lub nawet opieprzysz jakiegoś koleżkę niepotrafiącego pojąć czegoś tak prostego, jak regulamin. Wtedy wszystkie spojrzenia zwrócone są ku tobie, a większość uczniów drży w środku. Osobiście nie mam jeszcze tego odruchu, ale może powinnam się go nauczyć?
Ostatnie pytanie nie było oczywiście skierowane do chłopaka. Bardziej w powietrze, które i tak nie udzieli na nie odpowiedzi. Skąd  Hana wiedziała tak dużo? Gdy nie uczestniczysz za bardzo w życiu szkoły, zajmujesz się obserwowaniem jej. To znacznie ciekawsza sprawa, w dodatku można wtedy wyczuć wiele ciekawych rzeczy.